به این خاطر باید به Justin Timberlake اعتبار داد که: او بسیار بلندپرواز و جاهطلبه. ممکنه استعدادهای خوبی نداشته باشه و هنر و سبکش رو سرهمبندی کرده باشه، اما او با اطمینان دنباله بلندپروازیهای خود، از همان موقع که دوستداشتنی ترین عضو اصلی *NSYNC بود حرکت کرده. او این گروه پنج نفرهی teen pop رو به طرف جدول بهترینها حرکت داد و از گروه همپایشان یعنی Backstreet Boys بسیار پیشی گرفتند، و وقتی کار بجایی رسید که گروه دیگر نتوانست موفقیت بیشتری کسب کند، مسیر تکخوانی را انتخاب کرد که برای او فروش بسیار و ستایش فراوان به بار آورد. Justin روی بازافزینی صدای دینامیک دوران جوانی Michael Jackson تمرکز کرد یعنی آن دورانی که Jacko بسیار بدشانس بود، و این سبک و موسیقی رو به JT Hits (بهترینهای Justin Timberlake) تبدیل کرد، مثل آهنگ "Rock Your Body" که Neptunes برای او ساخت. این آهنگ و همچنین آهنگ "Cry Me a River" اولین آلبوم تکنفرهی 2002 او، یعنی Justified، رو به یک آلبوم بسیار تاثیرگذار مبدل کرد. نه تنها از طرف طرفدارانی که دوران Teen Age رو گذارنده بودند و حالا دیگه Adult شده بودن مورد توجه قرار گرفت، بلکه در نظر منتقدان راک و هالیوود نیز جدی گرفته شد تا جایی که به دنبال آلبوم Justified سه نقش برجسته در سه فیلم نیز نصیب او شد، اگر چه نمایش این فیلمها عقب افتاد - فیلم Alpha Dog در Sundance 2006 به نمایش درآمد ولی در آن سال منتشر نشد و همچنین فیلم Black Snake Moan که نمایش آن تا سال 2007 عقب افتاد. اگرچه ستارهشدن در فیلم Edison Force او را وارد حیطهی بازیگری کرده بود و باعث کشف این استعداد او شد اما هرگز باعث نشد که از مردم دوری کنه، و آلبوم دوم او که در پاییز 2006 منتشر شد این رو ثابت میکنه که: او تمام انرژیاش را صرف آلبوم دوم کرد تا نشان بده یک دانشجوی سال دومی سقوط کرده نیست (چون بسیاری از خوانندههای نسل جدید که با دادن یک آلبوم مطرح میشن آلبوم بعدیشون چندان تعریفی نداره و دیگه اون اعتبار اول رو ندارن).
اگر Michael Jackson برای آلبوم Justified یک الگو و معیار بود، Prince پایه و اساس و سنگ بنای FutureS**/LoveSounds به حساب میاد. میشه گفت Timbaland، رهبر و همکار مهم Justin وقت زیادی روی FutureS** گذاشت تا سبک electro-funk رو که در آثار دهه هشتاد Prince مشاهده میشد رو دوباره زنده کنه (درست همون کاری که در آلبوم جدید Nelly Furtado بنام Loose انجام داد) و سعی کرد فکر و عقیده Justin در مورد روابط جنسی که به راستی یادآورندهی شهوانیت اوایل دههی هشتاد Prince هست رو نشان بده. ولی عملکردن یعنی همهچیز، آنهم مخصوصا در مورد Timberlake، و اسم ناخوشایند و نامطبوع آلبوم یعنی FutureSe*/LoveSounds به مخاطب میگوید که یک چیزی اینجا اشتباه است. یک بار گوشدادن سه آهنگ اول این آلبوم ثابت میکنه که کار جدید او نسبت به سبک و کار قبلی شباهت چندانی نداره. نگاهی گذرا به اسم این سه آهنگ نقصها و شکافهایی رو به ما نشان میده و آشکارا میفهماند که جاستین چه راحت از این کلمات استفاده میکند. در داخل هر کدام از این سه آهنگ آغازی کلمهی "Se*" وجود داره، تکرار زیاد این کلمه، به طور جادویی باعث ایجاد حالوهوای Se*y میشه، در حالی که میتونه تاثیر عکس هم داشته باشه: این باعث میشه که به نظر بیاد جاستین در مورد اون کلمه داره آواز میخونه بخاطر این که او Se* را درست نفهمیده. مسلما منظور او بیپرده، واضح و روشنه. تنها Prince مدل و الگوی Justin نیست، مثل هر مرد جوانی با یک سری نشانههای بلوغیت، Justin میخواد ثابت کنه که حالا دیگه بالغ شده و رشد پیدا کرده، و برای این منظور تنها در مورد Se* آواز نمیخونه بلکه به موضوعات جدی هم اشاره میکنه، مثل گروه Arctic Monkeys که مرد کثیفی را که فاحشههای بدبخت رو بلند میکنه، محکوم میکنه (در آهنگ When The Sun Goes Down). جاستین آسیبهای جوامع بشری رو میشناسه، اگرچه ممکنه با چشم خودش اونا رو ندیده باشه اما میدونه که این خسارتها و آسیبها در جایی از این کره اتفاق افتاده.
آهنگهای این آلبوم رو میتونین از لینکهای زیر دانلود کنین.
اگر Michael Jackson برای آلبوم Justified یک الگو و معیار بود، Prince پایه و اساس و سنگ بنای FutureS**/LoveSounds به حساب میاد. میشه گفت Timbaland، رهبر و همکار مهم Justin وقت زیادی روی FutureS** گذاشت تا سبک electro-funk رو که در آثار دهه هشتاد Prince مشاهده میشد رو دوباره زنده کنه (درست همون کاری که در آلبوم جدید Nelly Furtado بنام Loose انجام داد) و سعی کرد فکر و عقیده Justin در مورد روابط جنسی که به راستی یادآورندهی شهوانیت اوایل دههی هشتاد Prince هست رو نشان بده. ولی عملکردن یعنی همهچیز، آنهم مخصوصا در مورد Timberlake، و اسم ناخوشایند و نامطبوع آلبوم یعنی FutureSe*/LoveSounds به مخاطب میگوید که یک چیزی اینجا اشتباه است. یک بار گوشدادن سه آهنگ اول این آلبوم ثابت میکنه که کار جدید او نسبت به سبک و کار قبلی شباهت چندانی نداره. نگاهی گذرا به اسم این سه آهنگ نقصها و شکافهایی رو به ما نشان میده و آشکارا میفهماند که جاستین چه راحت از این کلمات استفاده میکند. در داخل هر کدام از این سه آهنگ آغازی کلمهی "Se*" وجود داره، تکرار زیاد این کلمه، به طور جادویی باعث ایجاد حالوهوای Se*y میشه، در حالی که میتونه تاثیر عکس هم داشته باشه: این باعث میشه که به نظر بیاد جاستین در مورد اون کلمه داره آواز میخونه بخاطر این که او Se* را درست نفهمیده. مسلما منظور او بیپرده، واضح و روشنه. تنها Prince مدل و الگوی Justin نیست، مثل هر مرد جوانی با یک سری نشانههای بلوغیت، Justin میخواد ثابت کنه که حالا دیگه بالغ شده و رشد پیدا کرده، و برای این منظور تنها در مورد Se* آواز نمیخونه بلکه به موضوعات جدی هم اشاره میکنه، مثل گروه Arctic Monkeys که مرد کثیفی را که فاحشههای بدبخت رو بلند میکنه، محکوم میکنه (در آهنگ When The Sun Goes Down). جاستین آسیبهای جوامع بشری رو میشناسه، اگرچه ممکنه با چشم خودش اونا رو ندیده باشه اما میدونه که این خسارتها و آسیبها در جایی از این کره اتفاق افتاده.
آهنگهای این آلبوم رو میتونین از لینکهای زیر دانلود کنین.
1.[MP3] FutureSe*/LoveSounds
2.[MP3] Se**Back(feat. Timbaland)
3.[MP3] Se**Ladies-Let Me Talk To You (Prelude)
4.[MP3] MyLove (feat. T.I)
5.[MP3] Lovestoned-IThink She Knows
6.[MP3] What Goes Around-Comes Around
7.[MP3] Chop Me Up (feat. Timbaland & Three 6 Mafia)
8.[MP3] DamnGirl (feat. Will.I.Am)
9.[MP3] Summer Love-Set The Mood (Prelude)
10.[MP3] Until The End Of Time (feat. The Benjamin Orchestra Wright)
11.[MP3] Losing My Way
12.[MP3] (Another Song) All Over Again
13.[MP3] Pose (feat. Snoop Dogg)
Labels: Album Reviews, Artists And Bands