Pink Floyd: The Wall

نویسنده: Abod
May 26, 2007

When we grew up and went to school
There was certain teachers who
Husr the children in any way they could
By pouring their derision
Upon any thing we did
And exposing every weakness
However carefully hidden by kids
But in the town, it was well known
When they got home at the night, their fat and
Psychophathic wives would thrash them
Within inches of their lives.
وقتي بزرگ شديم و به مدرسه رفيتم
معلماني بودند كه همه جوره بچه ها را اذيت مي كردند
هر كاري كه مي كرديم به ما سركوفت مي زدند
هر عيبي را هم ماهرانه پنهان كرده بوديم
به رخمان مي كشيدند
اما در شهر،همه خوب مي دانستند
شب كه معلم ها به خانه مي رفتند
زن هاي خيكي و رواني آنها
با مشت و لگد حالشان را به جا مي آوردند.
We don't need no education
We don't need no thoght control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers, live the kids alone
Hey! Teacher! Live the kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.
ما هيچ جور پرورش افكار نمي خواهيم
ما هيچ جور تنوير افكار نمي خواهيم
در كلاس،گوشه و كنايه نيش دار، موقوف!
معلم ها،دست از سر بچه ها برداريد
آهاي! معلم ها! دست از سر بچه ها برداريد.
همه ماجرا فقط آجر ديگري است در ديوار
و شما هم فقط آجر ديگري در ديوار هستيد.

Labels:


Balatarin


ٱلبوم جدید Linkin Park بنام “Minutes to Midnight” در این هفته در جدول The Billboard 200 مکان اول رو به خود اختصاص داد. به گفته‌ی Nielsen SoundScan این آلبوم، پرفروش‌ترین آلبوم سال 2007 در هفته‌ی اول انتشار، به تعداد 623,000 کپی هست. بعد از آلبوم Jay-Z بنام "Kingdome Come" که December سال پیش در هفته‌ی اول 680,000 کپی به فروش رفت، “Minutes to Midnight” پرفروش‌ترین آلبوم تاکنون بوده که در جدول Billboard راه پیدا کرده. در دو سال گذشته فقط پنج آلبوم بوده که توانسته در هفته‌ی اول انتشار بیشتر از 600,000 عدد کپی به فروش برسه. آلبوم قبلی لینکین پارک "Meteora" در سال 2003 با فروش 810,000 عدد کپی در هفته‌ی اول انتشار در رده‌ی اول جدول قرار گرفته بود.

منبع: Billboard، May 23, 2007, 10:50 AM ET

Labels:


Balatarin

Edge یکی از اعضای گروه U2 گیتار Les Paul خود را که از سال 1985 در تمام تورهای خود به همراه داشت، با امضای خود برای فروش به حراج گذاشت. این گیتار به یک خریدار ناشناس به قیمت 240,000 دلار فروخته شد که به عنوان بزرگترین حراجی خاطرات U2 حساب می‌شه. عواید فروش این گیتار به Hurricane Katrina اختصاص یافت. Edge بنیانگذار خیریه‌ای است که تاکنون مبلغ 2.5 میلیون دلار برای بازماندگان طوفان کاترینا کمک کرده. دیگر اجناسی که در این حراجی فروخته شد گیتار Jim Hendrix با مارک Fender Mustang که به قیمت 400,000 دلار به فروش رسید، ساکسوفون رییس جمهور Bill Clinton به قیمت 54,000 دلار، یکی از عینک آفتابی‌های John Lennon به قیمت 30,000 دلار، یکی از گیتار‌های Bono (خواننده‌ی U2) به قیمت 180,000 دلار و یکی از گیتار‌های بیسیست گروه U2 یعنی Adam Clayton به مبلغ 22,000 به فروش رسید.

Labels:


Balatarin


New York – هفته‌ی قبل در چهارشنبه شب، ابرهای سیاه آسمان شهر رو پوشانده بودند بطوری که Avril Lavigne زیر بارون کاملا خیس شده بود.

این خواننده‌ی کانادایی در هوای آزاد یک اجرای زنده‌ي پنهانی انجام داد، اونم در صورتی که هوادارانش زیر بارون خیس شده بودند. Avril آن شب یک تی‌شرت کلاه دار پوشیده بود که او را کاملا از بارون محافظت نمی‌کرد، Lavigne سه‌تا از آهنگ‌هایش، "Girlfriend،" "When You're Gone" و "Sk8r Boi" رو اجرا کرد.

مطمئنا Avril از اون روزهایی که خیلی ساده و معصوم به نظر می‌رسید خیلی فاصله گرفته. در این چند ماه اخیر همه از سخنان تحقیرآمیز او علیه paparazzi اطلاع پیدا کرده‌اند. او حتی با مباهات در مورد شب‌هایی که بیش از حد می‌نوشیده صحبت می‌کنه – او طی یک مصاحبه گفت: "من وقتی که مست بودم 'Girlfriend' رو نوشتم."

عکس از او روی کاور مجله‌ی Blender چاپ شده، که در آن به نظر میاد Avril با بالاتنه‌ی برهنه ظاهر شده، که روی این عکس عنوانی داخل مستطیلی زرد رنگ قرار داره. واقعا چه چیزی پشت این مستطیل، که زیرکانه قرار داده شده هست؟

شب گذشته قبل از اینکه Avril به صحنه بره چیزهایی در مورد این عکس برای ما فاش کرد، او یه کوچولو بیگناه‌تر از اون چیزیه که فکر می‌کنید. Avril گفت: "در حقیقت من در این عکس بدون لباس زیر نبودم، بلکه یک تاپ نواری شکل پوشیده بودم، و مجله Blender با گذاشتن یک بنر روی عکس این سوءتفاهم رو بوجود آورده."

حتی اگه حقیقت همینی باشه که Avril گفت، این خواننده‌ی 22 ساله هنوز هم تصویر بدی از باطنش رو به نمایش می‌گذاره. او گفت: "این عکس واقعا خیلی باحال بود، اون شب ما مشروب و کیک خوردیم، اون شب همه باحال بودن و این عکس واقعا یک عکس متفاوتی از من هست."

او در مهمانی Maxim Hot 100 قراره شرکت داشته باشه. او در لیست جذاب‌ترین‌ها در رتبه‌ی پانزدهم قرار داره، اشخاص دیگری چون Lindsay Lohan، Scarlett Johansson، Beyoncé و دیگر ستاره‌های هالیوود در این لیست قرار دارن.

Avril قصد داره در زمینه‌ی سینما بیشتر فعالیت داشته باشه، بعد از این‌که در انیمیشن "Over the Hedge" که سال پیش بر پرده رفت و صدای یکی از شخصیت‌ها بود و یک حضور کوچک در فیلم "Fast Food Nation،" می‌خواهد بیشتر از پیش در زمینه کارتون و فیلم فعالیت داشته باشه

او گفت: "من فکر می‌کنم زمان در حال گذره، دوست دارم سبک‌ها و چیزهای متفاوتی رو تجربه کنم. دوست دارم نمایش‌های درام جدی‌تری رو اجرا کنم، چیزی تاریک‌تر که احساسات زیادی رو برمی‌انگیزه. یه پیشنهاد فیلم بهم شده که قصد دارم در آن بازی کنم." او حاضر نشد اسم این فیلم رو فاش کنه.

ضمنا Avril هنوز هم آخرین آلبومش، The Best Damn Thing رو داره ترقی می‌ده. آلبومی که در جدول Billboard در April مکان اول را بخود اختصاص داد. او به تازگی کاره موزیک ویدئوی آهنگ "When You're Gone" رو تمام کرده.

Avril در مورد این ویدئو توضیح می‌ده: "این یه ویدئوی کاملا متفاوت برای منه. من یک لباس قدیمی دهه 1930 پوشیدم، موهای بلندی دارم و در میان جنگل میدوم. این آهنگ در مورد از دست‌دادن یا ترک‌کردن کسی هست، این یه ویدئوی کاملا احساساتی است."

همچنین او قصد داره در سال 2008 یک تور در سراسر U.S. برگزار کنه، در چندتا از جشنواره‌های تابستانی در اروپا و آسیا هم شرکت می‌کنه. بتازگی آهنگ "Imagine" از John Lennon رو کاور کرده که در June 19 منتشر خواهد شد. این آهنگ در آلبوم Instant Karma: The Amnesty International Campaign to Save Darfur ظاهر خواهد شد. این آلبوم مشتمل بر کاورهایی از آهنگ‌های John Lennon هست که بجر Avril کسانی چون Green Day، U2 و Christina Aguilera در آن حضور دارند.

منبع: MTV در تاریخ May 17 2007 6:15 PM EDT

Labels:


Balatarin



T.I. و 50 Cent دوتا از رپرهای درجه یک، 3 روز پیش (16 May) طی یک مصاحبه‌ی مطبوعاتی که به دنبال معرفی نامزد‌های مراسم 2007 BET Awards انجام شد، نظرشان را در مورد بحث جنجال برانگیز کلمات نامناسب و زشت موسیقی hip-hop بیان‌کردند. گروهی از رهبران اجتماعی بردرخواست خود، مبنی بر سانسور و حذف کلماتی چون "b*tch،" "ho" و "N-word" از آلبوم‌های hip-hop که در آینده منتشر می‌شوند، پافشاری کردند.

50 Cent گفت: "اینکه یه همچین چیزی داره اتفاق می‌افته، واقعا برای من مصیبت و فاجعه بحساب نمیاد. در یک لحظه فکر می‌کنم بسیاری از مردم فراموش کردند که کشور ما در جنگه. آن‌ها روی استفاده از محتوی موسیقی‌هایی چون hip-hop انگشت می‌گذارند و می‌گویند در بعضی سطوح این‌ موسیقی‌ ممکنه روی خشونت و جنایات تاثیر بگذاره، در صورتی که به فیلم‌هایی که در حال حاضر منتشر شده‌اند و همان محتوی را دارند توجهی نمی‌کنند. شخصا به این باور دارم که حمله به یک شخص در هر سطحی آسانتر از حمله به یک شرکت و اجتماعی از افراد است. آن‌ها به دنبال هنرمندان hip-hop ای می‌گردند که در مقابل کمپانی‌هایی چون Paramount و یا Columbia Pictures جبهه گرفته‌اند."

خبرنگاری منتشر کرد که وقتی 50 Cent در حال تبلیغ آلبوم جدیدش "Curtis،" طی یک مراسم بوده، از او در این مورد سوال کرده ولی او این سوال رو به روشنی جواب نداده: "فکر می‌کنی این محدودیت‌ها مبنی بر عدم استفاده از این کلمات در برنامه‌ی تو مشکلی بوجود میاره؟"

50 Cent گفت: "موسیقی یک آینه است و هیپ-هاپ بازتاب و انعکاسی از محیطی است که ما در آن رشد کردیم و بزرگ شدیم، واقعیت‌های تلخ و ناگوار. اگر من به شما بگویم که پرچم آمریکا رو بکشی و رنگ کنی بدون این‌که از رنگ قرمز استفاده کنی آنوقت دچار مشکل می‌شی. من مطمئنم که آمریکایی‌های محافظه‌کار برای اینکه با این نوع از موسیقی نمی‌تونن رابطه داشته باشن سعی می‌کنن اون رو محدود کنند چون شیوه‌ی زندگی آن‌ها فرق می‌کنه، آن‌ها در یک محیط دیگری بزرگ شده‌اند و با این واقعیت‌ها آشنا نیستند.

T.I. هم نظرش رو گفت: "چیزهایی که 50 Cent سعی می‌کنه در قالب کلمات بیان کنه بدون این‌که کنترلش رو از دست بده، دقیقا همون‌چیزی هست که در خونه اتفاق می‌افته. من پدر 5 فرزندم و بچه‌هام BET رو تماشا می‌کنند، اونا هر نوع موزیک ویدئویی رو تماشا می‌کنند، فیلم می‌بینند، موسیقی گوش میدن و کسانی چون 50 Cent و Lil' Wayne یا هر کس دیگری که نام ببرید رو دوست دارن. ولی وقتی بچه‌هام به این موزیک ویدئو‌ها نگاه می‌کنن یا به این موسیقی‌ها گوش می‌دن، من نگران این نیستم که چقدر روی آن‌ها تاثیر گذاره. اونا می‌دونن که طرفشون 50 Cent نیست، بلکه می‌دونن با من سروکار دارن"

حضار کف‌زدند، سپس T.I. به صحبتش ادامه داد: "به جای این‌که خودمون رو مسئول تربیت بچه‌هامون بدونیم، ستارگان هیپ-هاپ رو مقصر می‌دونیم. بجای این‌که مقابل آینه بایستند و خودشون رو سرزنش کنن، هیپ-هاپ رو سرزنش می‌کنند. شما وقتی از خواب بلند می‌شید و می‌بینید پسرتون بلیزی پوشیده که تاحالا تنش ندیده بودین و تشخیص می‌دین که این می‌تونه شروع چیزی باشه، چرا اون رو نگه‌نمی‌دارین و در موردش باهاش صحبت نمی‌کنین؟ ازش بپرسین این بلیز رو از کجا آورده، اگر شما این کار رو نکنین این مسله می‌تونه به یه مشکل بزرگ و بزرگتر تبدیل بشه"

"چیزهایی که گفتم برمی‌گرده به نوع زندگی‌ای که خودم بهش عادت کردم. ممکنه بعضی از شما انقدر خوش‌شانس بوده باشین که با این واقعیت‌های تلخ مواجه نشده باشین و این زندگی‌ها رو تجربه نکرده باشین. خیلی از شماها حتی نمی‌تونین درک کنین چه چیزی بدتر از این می‌تونه باشه که مجبور به فروش موادمخدر بشین یا این‌که برای 3 روز بعدتون چیزی برای خوردن نداشته باشین. حتی خیلی از شماها نمی‌دونین این طرز زندگی چطوری و به چه طریقه. می‌دونم که کلماتی چون "b*tch،" "ho" و "N-word" زیر حمله قرار گرفتند، اما نمی‌دونم شما می‌دونین یا نه، امروزه در آمریکا افراد هرزه هم زندگی می‌کنند. پس مادامی که این حقیقت وجود داره، Rapper ها حق دارن در موردش صحبت کنن."

Labels:


Balatarin
May 17, 2007


JC Chasez پایه‌گذار گروه Nsync، بعد از نوشتن آهنگ‌هایی با صداهای urban/ hip-pop، drum'n'bass و aux rock که تلاشی بود برای ثابت‌کردنه این‌که او تا چه حد از ریشه‌های موسیقی پاپ جدا شده، این‌بار تسلیم موسیقی پاپ شد، همان سبکی که او در آن به بهترین وجه عمل می‌کند. آهنگ رومانتیک "You Ruined Me" به آهنگ "What's Left of Me" از Nick Lachey شباهت داره، اما این آهنک مختص خود JC Chasez هست، او این‌بار آهنگی رو به ما تقدیم می‌کنه که دارای ملودی زیبا و آوازی محکم و لطیف است. ممکنه که این آهنگ پیشتاز نباشه، ولی چندان هم از آن دور نیست. در هر صورت واضحه که این آهنگ بهترین کار JC Chasez تا به امروز بحساب میاد.

Labels:


Balatarin


گروه Smashing Pumpkins هنرمندی بنام Shepard Fairey رو برای طراحی عکس روی آلبوم "Zeitgeist" انتخاب کردند، آلبومی که بعد از هفت سال خاموشی گروه در July 10 منتشر خواهد شد. در عکس روی جلد این آلبوم رنگ قرمز بر تمامی رنگ‌ها چیره شده و مجسمه‌ی آزادی آمریکا در آن مشاهده می‌شود. سبک نوشته‌ی عنوان روی جلد این آلبوم همان سبکی است که در جلد اولین تک‌آهنگ گروه بنام "I Am One" b/w "Tristessa" [که در سال 1990 منتشر شده بود] بکار رفته بود.

Fairey می‌گه: "فکر می‌کنم مسائلی چون افزایش درجه حرارت زمین که در حال حاظر با آن روبرو هستیم از حساسیت زیادی برخورداره و این یکی از نشانه‌های کوته‌بینی و عدم آینده‌نگری آمریکاست. کنایه‌ی بزرگتری که در این عکس بکار رفته، مجسمه‌ی آزادی آمریکاست، یک تندیس مقدس و مورد احترام، که حاکی از مرگ بسیاری از آرمان‌ها و ایده‌ال‌هایست که این کشور برپایه‌ی آن بوجود آمده. حقوق و آزادی‌های اجتماعی، آزادی بیان، استقلال و مانند این‌ها بعد از حادثه‌ی 11 سپتامبر روز به روز در حال کاهش یافتنه. خورشیدی که در این تصویر بکار رفته هم می‌شه گفت درحال غروب‌کردنه و یا در حال طلوع کردن، این ابهام نشان‌دهنده‌ی آن است که هنوز امیدی وجود داره، برای زنده‌کردن آن آرمان‌ها."

Fairey در مورد انتخاب رنگ قرمز میگه: "من از رنگ قرمز خیلی استفاده می‌کنم، قرمز رنگ قوی و قدرتمندی است که توجه مردم رو به خودش جلب می‌کنه. در اینجا یک احتمال دیگه هم اضافه می‌شه که این دریای قرمز می‌تونه دریایی از خون باشه، که این، یک حس شوم رو به این عکس می‌ده.

"Tarantula،" اسم اولین آهنگ از این آلبوم است که قراره در 22 May از رادیو پخش بشه. در حال حاضر قسمتی از این آهنگ رو می‌تونین از AOL Music گوش کنین.

طبق گزارشی که اول هفته‌ی جاری داده شد، Pumpkins در تابستان اقدام به برگزاری کنسرت‌هایی در Asheville، N.C. و San Francisco می‌کند. اولین اجرای رهبر گروه یعنی Billy Corgan هم 22 May در پاریس خواهد بود.

Labels: ,


Balatarin
May 14, 2007

بعد از این‌که Green Day برای ضبظ تک‌آهنگی بنام "The Saints Are Coming" به گروه U2 ملحق شد، این‌بار با اجرای سیاسی‌ترین آهنگ John Lennon بنام "Working Class Hero" بازمی‌گردد. مانند اصل این آهنگ که در سال 1970 توسط John Lennon نوشته‌شد، اجرای Green Day هم در آغاز تنها با صدای خواننده شروع می‌شود و به تدریج صداهای قوی گیتار و ملودی‌های گیتار solo هم به آن اضافه می‌شود. این یک ترانه‌ی ایدآل برای Billie Joe Armstrong [خواننده‌ی Green Day] هست، کسی که صدای اعتراض خود را بلند می‌کند و در این ترانه می‌گوید، "سرتان را با دین و مذهب و س^ک^س و تلویزیون گرم می‌کنند و شما فکر می‌کنید که باهوش و آزاد هستید و به دارودسته‌ی خاصی تعلق ندارید،" امروزه هنوزهم این آهنگ در گوش ما زمزمه می‌کند، شاید بیشتر از همیشه.

Labels:


Balatarin
May 13, 2007



بالاخره بعد از كلي انتظار،آلبوم جديد Linkin Park منتشر شد.
اين آلبوم كه Minutes To Midnight نام داره بعد از كلي انتظار هواداران اين گروه منتشر شد.
به نقل از سايت فارسي Linkinpark اين آلبوم روز 14 ارديبهشت،4 مي، منتشر شد.و اين در حالي بود كه قرار بود آلبوم Minutes To Midnight روز 14 مي يا همون 25 ارديبهشت منتشر بشه.
براي دانلود آهنگ هاي اين آلبوم مي تونيد به سايت http://linkinpark.ir مراجعه كنيد.
لينك مستقيم پست دانلود آهنگ هاي آلبوم جديد Linkin Park : اينجا

Labels:


Balatarin
May 12, 2007

اعضای Pink Floyd در مراسم بزرگداشت Syd Barrett بروی صحنه رفتند.


اعضای ‌زنده‌ی Pink Floyd دو شب پیش (May 10) برای بزرگداشت پایه‌گذار گروه یعنی Roger "Syd" Barrett کنسرتی اجرا کردند. Guitarist David (گیتاریست)، Roger Waters (بیسیست)، Nick Mason (درامر) و Rick Wright (کیبوردیست) همه و همه در مراسم "Syd Barrett -- Madcap's Last Laugh"، که در لندن، خیابان Barbican برگزار شد بروی صحنه ظاهر شدند.

ولی Gilmour و Waters هنوز هم با هم مشکل دارند و آشتی نکرده‌اند. آن‌ها هر کدام جداگانه بروی صحنه رفتند، BBC گزارش داده که این دو نفر حتی برای گرفتن عکس کنار هم نایستادند.

Gilmour، Mason و Wright آهنگ "Arnold Layne،" یکی از اولین hit های گروه رو که یکی از شناخته‌شده‌ترین کارهای Barrett هم هست رو اجرا کردند. Water هم "Flickering Flame"، یکی از کارهای خودش رو تنهایی اجرا کرد.

این کنسرت بخاطر بزرگداشت Barrett اجرا شد، کسی که در سن 60 سالگی بر اثر عوارض دیابت در تاریخ July 7, 2006 درگذشت. این هنرمند پس از آن‌که بعلت وخیم‌شدن سلامت روانی از گروه بیرون ‌رانده‌شد، 30 سال از عمرش رو به گوشه‌نشینی و انزوا Cambridge، England سپری کرد.

دیگر هنرمندانی که آن شب به روی صحنه رفتند Damon Albarn خواننده‌ی گروه‌های Blur و Gorillaz، همچنین Chrissie Hynde از گروه the Pretenders و Robyn Hitchcock خواننده‌ي گروه Soft Boys بودند.

در بخش پایانی، تمامی این هنرمندان آهنگ توهم‌آور "Bike،" یکی از شناخته‌شده‌ترین قطعات هنری Barrett رو اجرا کردند، اگرچه Waters به آن‌ها ملحق نشد. "Bike" یکی از آهنک‌های اولین آلبوم Pink Floyd بنام "The Piper at the Gates of Dawn" هست که در سال 1967 منتشر شد.

Labels:


Balatarin

Music of Leon

نویسنده: Abod
May 11, 2007

He deals the cards as a meditation
And those he plays never suspect
He doesn't play for the money he wins
He doesn't play for respect
او برای تمدد اعصابش ورق بازی می کند
افرادی که با او بازی می کنند،هرگز به او ظنین نمی شوند
او برای پولی که برنده می شود بازی نمی کند
برای شهرت هم بازی نمی کند
He deals the cards to find the answer
The scared geometry of chance
The hidden law of a probable outcome
The numbers lead a dance
او ورق بازی می کند تا پاسخ سوالش را بیابد
هندسه مقدس بخت
قانون پنهان نتایج احتمالی
شماره ها رقصی را به راه می اندازند
I know that the spades are swords of a soldier
I know that the clubs are weapons of war
I know that diamonds mean money for this art
But that's not the shape of my heart
می دانم که «پیک» شمشیر سربازان است
می دانم که «گشنیز» سلاح جنگ است
می دانم که «خشت» در این هنر به معنای پول است
اما «دل» شکل قلب من نیست
He may play the jack of diamonds
He may lay the queen of spades
He may conceal a king in his hand
While the memory of it fades
او شاید سرباز «خشت» بازی کند
شاید بی بی «پیک» را وسط بندازد
شاید شاهی را در دستش پنهان کند
در جایی که خاطره آن محو می گردد
And if I told you that I loved you
You’d maybe think there's something wrong
I'm not a man of too many faces
The mask I wear is one
اگر گفتم که دوستت دارم
چه بسا فکر کردی که حقیقت ندارد
من مردی با چهره های متفاوت نیستم
تنها یک چهره دارم
Those who speak know nothing
And find out to their cost
Like those who curse their luck in too many places
And those who fear are lost
کسانی که حرف می زنند،چیزی نمی دانند
تنها خود را به رخ می کشند
همانند کسانی که همه جا به دنبال بخت می گردند
آنان که ترس را به خود راه دهند،گمراه شده اند

Labels:


Balatarin


اگر آلبوم Definitely Maybe آلبومی بود که روی مفهموم خاصی متمرکز نبود و فقط می‌خواست جزء بهترین‌های rock & roll باشه، (What’s The Story) Morning Glory? چیزی هست که بعد از به واقعیت پیوستن این رویا یعنی ستاره‌ی rock & roll شدن اتفاق می‌افته. Oasis در آلبوم دوم نسبتا درون‌نگر به نظر می‌رسه، آلبومی که بجای آهنگ‌های پرسروصدا از قطعه‌های بسیار مشهور و بزرگی تشکیل شده. برخلاف آلبوم اول یعنی Definitely Maybe، آلبوم دوم انقدر متنوع هست که احساسات مختلفی رو به نمایش می‌ذاره؛ به جای این‌که همه‌چیز رو در صدای بلند یک تقویت‌کننده [آمپلی‌فایر] غرق کنه، از Keyboardها و هارمونی‌های زیادی استفاده کرده. این محصولِ وسیع چنان احساس و هیجانی به ملودی‌های فراگیر Noel Gallagher [خواننده‌ی گروه] میده که او بعصی اوقات نمی‌تونه این احساسات و هیجان‌ها رو بویسله‌ی شعر منتقل کنه. اگرچه این آلبوم داری نقص‌های کوچکی هم هست؛ شعر‌های Gallagher با آهنگ‌ها خیلی خوب منطبق‌‌شده و جور درآمده، بطوری که تصویر‌های این آهنگ‌ها در ذهن شما شکل می‌گیره و رشد می‌کنه و شما از موسیقی Oasis تشکر می‌کنید. Gallagher ممکنه که متهم به اقتباس از خواننده‌های دیگه باشه، ولی او از آن‌ها در زیربنا و اساس سبک خودش استفاده می‌کنه. همین‌جاست که نبوغ او خود‌نمایی می‌کنه؛ اگرچه او ایده‌های جدید و منحصر به فردی نداره، اما به عنوان یک ملودی‌ساز pop/rock چنان قطعات زیبا و بی‌همتایی ساخته که مانند اون در هیچ‌کجا پیدا نمی‌شه. بعلاوه این‌که به عنوان یه موسیقی‌دان، به سختی می‌شه گفت Oasis مبتکر و نواور سبکی جدید باشه، اما آن‌ها هنوز هم چنان ابهتی در آهنگ‌هاشون دارن که قطعات‌افسانی مثل "Wonderwall" و یا آهنگ راک تمام عیاری مثل "Some Might Say" رو به آثار برتر تبدیل کرده. Alan White چیز‌هایی به قسمت ریتم‌ها اضافه کرده، ولی بیشترین تغییر قابل‌توجه رو باید در صدای Liam Gallagher ببینیم. صدای او در آلبوم Definitely Maybe مضحک به نظر می‌اومد، اما در Morning Glory مهارت خاصی در خواندن پیدا کرده. او متناسب با عنوان آهنگ‌ها صدا و آواز‌خواندن خودش رو انتخاب می‌کنه، صدای او در آهنگ "Wonderwall" همدردی، در آهنگ "Some Might Say" بی‌اعتنایی و در "She's Electric" بامزه‌گی رو القا می‌کنه. اگرچه ممکنه این آلبوم به اندازه‌ی آلبوم اول فوری و خیلی زود هوادار پیدا نکنه، اما برای گوش‌دادن، بسیار خوش‌ابند و جذاب هست.


Artist: Oasis
Album: (What's the Story) Morning Glory?
Release Date: Oct 3, 1995
Styles:
Rock & Roll
Hard Rock
Alternative Pop/ Rock
Pop/Rock
Britpop
British Trad Rock

Tracks:
1. "Hello" (Gallagher/Glitter/Leander) – 3:21
2. "Roll with It" – 3:59
3. "Wonderwall" – 4:18
4. "Don't Look Back in Anger" – 4:48
5. "Hey Now!" – 5:41
6. Untitled (aka "The Swamp Song - Excerpt 1") – 0:44
7. "Some Might Say" – 5:29
8. "Cast No Shadow" – 4:51
9. "She's Electric" – 3:40
10. "Morning Glory" – 5:03
11. Untitled (aka "The Swamp Song - Excerpt 2") – 0:39
12. "Champagne Supernova" – 7:27

[Megaupload: Download Album] Oasis - (What's the Story) Morning Glory?

Labels:


Balatarin
May 6, 2007

خواننده: Mika
آلبوم: Life in Cartoon Motion
تاریخ انتشار: Feb 5, 2007
سبک: Alternative Pop/ Rock

اولین آلبوم Mika بنام Life in Cartoon Motion که معنای عنوان این آلبوم معلوم و مشخص هست و ماهرانه انتخاب شده، برپایه‌ی آثار مسحورکننده و درخشانی از Elton John و Freddie Mercury بنا شده و همچنین گروه‌های جدیدی چون Rufus Wainwright و the Scissor Sisters. خوشبختانه سبک pop اون بسیار تاثیرگذار و متفاوت‌تر از اینه که معمولی و کلیشه‌ای و تقلیدی به نظر بیاد. آهنگ‌های این آلبوم به بهترین لحظات Mika مربوط می‌شه، مخصوصا در آهنگ "Grace Kelly" که آمیخته‌ای است از ریتم‌های Dance، دیالوگ‌های فیلم‌گونه، پیانوی Elton John، هارمونی‌های آوازی Freddie Mercury و صدای گیتار Brian May، همه و همه فقط در سه دقیقه آهنگ. همین‌طور در مورد آهنگ "Relax (Take It Easy)" که در همان جریان پا گذاشته و بازسازی‌شده‌ی آهنگ "Comfortably Numb" از گروه Scissor Sisters هست. Life in Cartoon Motion هویت موسیقی Mika رو فاش می‌کنه و خصوصیات موسیقی او را، چه خوب و چه بد را بیان می‌کنه. صدای پیانوی Mika به این آلبوم جذابیت می‌ده به خصوص در آهنگ "Any Other World"، و همچنین هارمونی‌ها و گیتار دلنشین و جذاب، برگرفته شده از سبک پاپ آفریقایی، که در آهنگ "Big Girl (You Are Beautiful)" کاملا مشهوده. اگرچه Life in Cartoon Motion جذابیت و خلاقیت زیادی داره اما نکات ظریف و دقیق زیادی در آن بکار نرفته. Mika در آهنگ‌های "Lollipop" و "Love Today" در خطی مابین جذابیت قابل ستایش و خسته‌کننده‌گی حرکت می‌کنه. اون نمی‌تونه مثل کسانی که از آن‌ها تاثیر گرفته، با آهنگ‌های آرام، ماهرانه ارتباط برقرار کنه.

Tracks:

1 [Download MP3] Grace Kelly
2 [Download MP3] Lollipop
3 [Download MP3] My Interpretation
4 [Download MP3] Love Today
5 [Download MP3] Relax (Take It Easy)
6 [Download MP3] Any Other World
7 [Download MP3] Billy Brown
8 [Download MP3] Big Girl (You Are Beautiful)
9 [Download MP3] Stuck in the Middle
10 [Download MP3] Happy Ending
11 Ring Ring

Labels:


Balatarin



اگر آلبوم تقریبا خلل‌ناپذیر Folklore که دومین آلبوم Nelly Furtado است و در سال 2003 منتشر شد، توانسته باشه چیزی رو به اثبات برسونه، اون اینه که این خواننده‌/ترانه‌نویس مدرن، زیرک و جاه‌طلب هنوز کاملا نتونسته به کارهای عالی و باکیفیت دسترسی پیدا کنه و آن‌ها رو خلق کنه. چون Nelly به طور تفننی در زمینه موسیقی جهانی کار می‌کرد و همچنین بخاطر ریسک‌های‌ موفقیت آنی، او بدون توجه به سلیقه‌ی شنوندگان، خودش رو آزاد گذاشته بود هرطور که دوست داش عمل کنه، و شنوندگان او هم عینا به او واکنش نشان دادند، بطوریکه این آلبوم به سختی توانست در جدول Billboard Top 40 راه پیداکنه، هیچ آهنگ موفقی ارائه نکرد، و فروش آن تنها به اندازه‌ی یک‌چهارم از فروش آلبوم اول او [که برنده‌ی جایزه‌ی Grammy هم شد] بود. تجدید نظر در مورد سبک آلبوم بعدی او، یعنی Loose که حدودا سه سال بعد از انتشار Folklore، در سال 2006 منتشر شد یک Nelly Furtado ی کاملا متفاوت رو به ما معرفی کرد: کسی که جذاب، فریبنده شده بود و برای dancefloor آماده شده بود. او به میزان زیادی از سبک Gwen Stefani اقتباس کرد و کمی هم از حرکت دهه هشتادی موجود در آلبوم Justified از Justin Timberlake تاثیر گرفت، اکنون Furtado صدا و سبکی داره که نقطه شروع آن، سال 2006 است. این حرکت ممکنه که هوادارانی رو که از طریق آلبوم اول او یعنی Whoa, Nelly! [که درسال 2000 هیچ آلبومی به مانند اون پیدا نمی‌شد] به او جذب شده بودند رو از دست بده. Furtado در جایی که شخصیت اصلیش لطمه خورده آروم نمیشینه چون در اون صورت جز یه ردپا چیزه دیگه‌ای از او باقی نمیمونه. Furtado اگر باهوش نبود هیچی نبود، او هوشیارانه Timbaland، یکی از بهترینِ بهترین تهیه‌کنندگان در موسیقی مدرن رو به عنوان همکار اصلی انتخاب کرد.

Timbaland سکان رهبری تمام آهنگ‌های این آلبوم را به جز 2 آهنگ از این 12 آهنگ رو در دست گرفت. البته کلا این آلبوم مشتمل بر 13 آهنگ هست که یکی از آن‌ها ورژن اسپانیایی آهنگ "Te Busque" که با Juanes خوانده. Timbaland به بیشتر این آهنگ ها حس شادی‌بخشی، ریتم‌های قدیمی و مدرن، bass قوی، قطعه‌های خواندنی فراوان و چنان ضرب‌های [beat] سنگینی اضافه می‌کنه که باید با دقت گوش کنیم تا متوجه بشیم چقدر تند و فرز هستند. و این در هیچ‌کجا به اندازه‌ای که در سه آهنگ آغازی "Afraid،" "Maneater،" و "Promiscuous" مشهود هست، دیده نمی‌شه. در این سه آهنگ‌، صدای ترامپت باعث می‌شه این آهنگ‌ها دلنشین و متقاعد‌کننده به نظر بیایند -- مخصوصا در آهنگ "Maneater" که این خصوصیت به صورت دایره‌وار تکرار می‌شه، همچنین صدای bass و قسمت تکرارشونده‌ای که ما رو به یاد Prince می‌اندازه [منظورم از "قسمت تکرارشونده" همون chorus هست.] Timbaland در این آلبوم بهترین توانایی‌هاش رو به نمایش گذاشته، این Nelly Furtado هست که ارتباط ضعیفی با آهنگ‌ها برقرار کرده؛ این مهم نیست که چطوری درآهنگ "Maneater" فریاد می‌کشه و یا در آهنگ "Promiscuous" زمزمه می‌کنه -- مهم نیست به چه میزان در مورد se* آواز می‌خونه، چون او se*y به نظر نمیاد. اگرچه این‌طور به نظر میاد که او داره تلاش می‌کنه se*y باشه، اما این باعث نمی‌شه اشتیاق و حرارت زیادی بوجود بیاد. نکته‌ی دیگه این‌که صدای Nelly به عنوان یک صدای Background [پشت‌زمینه] با محصول Timbaland ترکیب شده و به عنوان یک ابزار و وسیله ایفای نقش می‌کنه، و این به موسیقی کمک می‌کنه تا مدرن و بروز باشه. Furtado با میکسی که Timbaland انجام داده هیچ مخالفتی نمی‌کنه، و همین امر بیش‌تر از هرچیز هوش و زیرکی او را ثابت می‌کنه، بیشتر از اون‌چه در آلبوم Folklore به نمایش گذاشت؛ این‌که چرا او Timbaland رو به عنوان همکار انتخاب کرده علّتی داره، و به او اجازه داد تا در نصف این آلبوم درخشش داشته باشه. در نصفه‌ی دوم این آلبوم، همون نِلی فورتادوی سابق خودش رو نشون می‌ده. او با آهنگ "No Hay Igual" شروع به اقتباس از سبک‌های دیگر مکان‌های دنیا می‌کنه، او در این آهنگ با زیرکی reggaeton و M.I.A. رو باهم ترکیب کرده، در همان‌راستا می‌توان آهنگ "Te Busque" به سبک Latin pop رو نام برد. کلمات او رفته‌رفته خودشون رو نشون می‌دن، مثل آهنگ "Say It Right" – یک قطعه‌ی قابل تامل و تاریک که اگر این آلبوم محصول Timbaland نبود می‌شد بگیم که این آهنگ کاملا با سبک آهنگ‌های قبلی Nelly مطابقت داره – یا آهنگ شیرین و قابل تامل "In God's Hands"، و سپس آهنگ "Wait for You" که از موسیقی هندی و ملودی‌ تاثیر گرفته که ما رو به یاد آهنگ "I'm Like a Bird" می‌اندازه.

جفت شدنه Furtado و Timbaland یه همکاری واقعی و عالی به نظر می‌رسه، با این‌که هنوز هم از دو آلبوم قبلی هم تاثیر گرفته اما یک محصول پرماجرا و جذاب ارائه داده. موسیقی نیمه‌ی دوم آلبوم به اندازه‌ی "Maneater" و "Promiscuous" که به شایستگی قبل از اینکه خود آلبوم منتشر شود جزء بهترین آهنگ‌ها شدند [به ترتیب در بریتانیا وآمریکا،] معتادکننده و جذاب نیست. نبوغی که در این دو آهنگ به کار رفته، به Timbaland برمی‌گرده، کسی که نه تنها به این اهنگ‌ها شکل داد بلکه اشکالات رپ‌خوانی Furtado رو کم‌رنگ کرد. Furtado به اندازه‌ی کافی باهوش هست که به Timbaland اجازه بده بر این آلبوم حکمفرمایی کنه. Timbaland به Nelly Furtado قدرت تازه داد و باعث شد دوباره زنده بشه، هم از لحاظ خلاقیت و هم از لحاظ تجاری. پس این شایسته‌ی او بود که این دو آهنگ به عنوان بهترین‌های این آلبوم برگزیده بشن.

آهنگ پایانی این آلبوم یعنی "All Good Things (Come to an End)" [که قسمتی از این آهنگ توسط Chris Martin از گروه Coldplay نوشته شده] برای لحظات ناامیدی یک soundtrack خوب بحساب میاد.


Artist: Nelly Furtado
Album: Loose
Release Date: Jun 20, 2006
Styles: Urban, Dance-Pop, Pop/Rock

Download Tracks:
1 Afraid
2 Maneater
3 Promiscuous
4 Glow
5 Showtime
6 No Hay Igual
7 Te Busque
8 Say It Right
9 Do
10 In God's Hands
11 Wait for You
12 All Good Things (Come to an End)
13 Te Busque



Labels:


Balatarin

Maxïmo Park اسم گروه پنج نفره‌ی انگلیسی اهل نیوکاسل هست که اعضای آن عبارتند از:
  • Paul Smith (خواننده)
  • Duncan Lloyd (گیتاریست)
  • Archie Tiku (بیسیست)
  • Lukas Wooller (کیبوردیست)
  • Tom English (درامر)
Maxïmo Park مثل دوست و گروه همپایشان the Futureheads دارای آهنگ‌های جذاب و بیاد‌ماندنی و ریتم‌های سریع و پرهیجان هستند که از سبک post-punk و گروه‌های افسانه‌ای نسل جدید مثل the Jam، XTC، Wire و the Smiths تاثیر گرفته‌اند. این گروه در سال 2004 اولین کار خود را بنام The Coast Is Always Changing/The Night I Lost My Head به تعداد محدودی منتشر کردند. این آلبوم توجه کمپانی Wrap Records رو به خود جلب کرد و باعث شد این کمپانی با گروه قرارداد امضا کند که به دنبال آن دومین آهنگ گروه Apply Some Pressure در اوایل سال 2005 منتشر شد. و در جداول بهترین‌های U.K. در بین 20 آهنگ برتر بود. در همین هنگام Wrap Records یک EP بنام Apply Some Pressure در آمریکا منتشر کرد که شامل هر دو آهنگ گروه بود.

Maxïmo Park ضبط اولین آلبوم خود را به تهیه‌کننده‌گی Paul Epworth در زمستان 2005 تمام کرد و به دنبال آن اقدام به برگزاری تورهایی در U.K.، Japan و U.S. کرد و در کنسرت South by Southwest هم حاضر شدند. "Graffiti" آهنگی از اولین آلبوم گروه بنام A Certain Trigger بود که زودتر از خود آلبوم منتشر شد.

در August 2006 گروه از ضبط آلبوم جدید در لندن خبر داد. تهیه‌کننده‌ی این آلبوم Gil Norton هست. در January 22, 2007 گروه اعلام کرد که اسم دومین آلبومشون Our Earthly Pleasures است که در April 2, 2007 منتشر می‌شود. "Our Velocity" اولین آهنگ این آلبوم بود که زودتر از خود آلبوم در March 19, 2007 منتشر شد.

Labels:


Balatarin